The South Meraung Village

In de dichte, met mist beladen bossen van Indonesië, begonnen Agung en Arip aan wat een routinematige wandeling zou moeten zijn. De dikke luifel boven het hoofd en de griezelige stilte die hen omhulde, had een waarschuwing moeten zijn, maar hun jeugdige uitbundigheid stuwde hen naar voren. Dat was tot Agung, altijd de meer avontuurlijke van de twee, waagde van de gebaande paden op zoek naar een snelkoppeling terug naar de beschaving.

Terwijl de zon onder de horizon dook en lange, onheilspellende schaduwen over de bosbodem gooide, besefte Agung dat hij hopeloos verloren was. Paniek begon toen hij naar Arip riep, maar zijn stem werd ingeslikt door de onderdrukkende stilte van het bos. Ondertussen besloot Arip, die zich steeds meer zorgen te maken over de afwezigheid van zijn vriend, hun stappen terug te trekken, in de hoop Agung te vinden voor het vallen van de avond.

De uren gingen voorbij en de zoektocht van Arip leidde hem tot een open plek die hij nog nooit eerder had gezien. Daar, gelegen temidden van de bomen, lag een dorp gehuld in een onnatuurlijke mist. Een bord bij de ingang, verweerd en nauwelijks leesbaar, lees "The South Meraung Village." Een rilling liep de wervelkolom van Arip af toen hij het dorp in stapte, de lucht dik van een gevoel van onheilspellende.

Terwijl hij door de verlaten straten dwaalde, merkte Arip op dat de huizen werden verlaten, hun ramen als donkere, waakzame ogen. De stilte werd alleen verbroken door het verre, spookachtige geluid van het gelach van een kind. Het was toen dat Arip een vage roep hoorde om hulp - Agung's stem, zwak en wanhopig.

In navolging van het geluid vond Arip Agung gevangen in een oud, vervallen huis aan de rand van het dorp. Relief spoelde over hem heen terwijl hij naar de kant van zijn vriend snelde, maar het was van korte duur. De deur sloeg achter hem dicht en viel ze allebei naar binnen. De kamer was gevuld met oude symbolen gekrabbeld over de muren en de lucht werd kouder met elke voorbijgaande seconde.

Agung, zijn gezicht bleek en ogen wijd van angst, fluisterde dat het dorp vervloekt was. Hij was een oude vrouw tegengekomen die sprak over een donker ritueel dat de zielen van de dorpelingen aan het land bond, waardoor ze nooit lieten vertrekken. Het gelach dat ze hoorden was de geesten van kinderen, die voor altijd in het hiernamaals speelden.

Terwijl de nacht verdiepte, begon het huis te kraken en te kreunen, alsof het nog leefde. Shadows bewoog zich in de hoeken van hun zicht en de temperatuur daalde naar een ondraaglijke kilte. Arip en Agung slingeren samen en probeerden een plan te bedenken om te ontsnappen. Maar elke keer dat ze de deur naderden, leek het verder terug te gaan in de duisternis.

Net toen de hoop begon te vervagen, herinnerde Arip zich een oude legende die zijn grootvader hem had verteld over het dorp South Meraung. De vloek kan worden gebroken, maar alleen door een onbaatzuchtige daad van moed. Met hernieuwde vastberadenheid stond ARIP op en stond tegenover de schaduwen.

"Ik zal dit dorp ons niet laten claimen," verklaarde hij, zijn stem stabiel ondanks de angst die door hem heen stroomt. Hij vond een stuk hout en begon de symbolen op de muren te krassen, en vervangde ze door symbolen van bescherming die zijn grootvader hem had geleerd.

Terwijl het laatste symbool werd voltooid, huiverde het huis gewelddadig en barstte de deur open. Een verblindend licht vulde de kamer en het gelach van de kinderen veranderde in vreugdevol gejuich. De vloek was gebroken en de zielen van de dorpelingen waren eindelijk vrij.

Agung en Arip strompelden het huis uit en hapten naar lucht. Het dorp was niet langer gehuld in mist en de onderdrukkende atmosfeer was opgetild. Ze keken elkaar aan, uitgeput maar levend, en wisten dat ze iets echt angstaanjagends hadden gehad - en overleefden.

Terwijl ze teruggingen naar de beschaving, beloofden ze nooit meer over het dorp South Meraung te spreken. Maar de herinnering aan die nacht zou voor altijd bij hen blijven, een huiveringwekkende herinnering aan de gevaren die op de loer liggen in het onbekende.